Çiftler merak eder: Çift terapisine gittiğimizde terapist taraf tutacak mı?

Çift terapisinde danışan partnerlerden biri hatta her ikisi de değildir. Danışan çiftin ilişkisidir. Terapide daima ilişkiyi çalışır, oraya bakar, orayı araştırırız. Müdaheleler çiftin birbiriyle ilişkilenmesine; yani sözel ve söz ötesi etkileşimlerinedir.

Bazen bir partner diğerine göre daha istekli olarak gelir. Yahut tanımladıkları problemde sorumluluğu olduğuna inanılan bir taraf olabilir. Çift terapisinde bunların kimin “yanlış”, “sorunlu” olduğuna dair bir önemi yoktur çünkü ilişkide ve dolayısıyla çift terapisinde suçlu, hatalı yoktur. Karakterolojik şiddet istisnaidir ki bunu çift terapisinde çalışmayız -bu başka bir konu. Bunun dışındaki problemler partnerlerin başka türlü bir yol bilememek ve bulamamaktan dolayı ortak bir şekilde ürettikleri ve istemeden de olsa sürdürdükleri döngüsel durumlardır. Döngüsel çünkü; çoğu zaman aksi düşünülse de bir başlangıç noktası yoktur. Algılanan problematik sebepler olabilir ancak konuyu anlaşmazlığa taşıyan karşılıklı atılan bariz veya bazen daha az görünür olan fişeklerdir. Terapide de konu ne olursa olsun bu fişekleri alevlendiren içsel meseleleri çalışırız çünkü bu bizi ihtiyaçlara götürür, psikolojik ihtiyaçlara. Partnerlerin farklı ya da benzer ihtiyaçları olabilir ancak gün sonunda çatışma -ya da uzaklaşma- bunları sağlıklı şekilde ortaya koyamamaktan, ortak bir şekilde anlamlandıramamaktan kaynaklanır.

Çift terapisindeki çalışmada ilişkinin refahından taraf tutulur, ilişkiyi korunaklı tutmaları için partnerler desteklenir. Her iki kimsenin de arzu, beklenti ve incinebilirliklerini keşfetmesi ve gösterebilmesi için kişilerin ötesinde bir yere beraberce yaslanırız. Doyumlu bir ilişkide de böyle değil mi? Haklılığa tutunmak, fanatik biçimde oradan taraf olmak ilişkiye mutluluk getirebilir mi? Bu anlayışı edinebilmek, deneyimlemek ve özümsemek adına çift terapisi her iki partner için de iyi bir fırsattır.