Çocuk Bayramının Uyandırdıkları

Bugün nereye baksak, ne duysak bir çocukluk mevzusu çıkıyor karşımıza. Günün anlam ve önemini düşününce böyle olması tabii çok anlaşılır. Çocuk bayramı... Her yerde çocuk ve çoğunlukla anne- baba görselleri, gülen yüzler, neşeli çocuklar, gururlu ebeveynler... Büyümüş olanların eski, mutlu çocukluktan kalma hatıra fotoğrafları...

Hal bu iken zihnimiz bizi kendi çocukluğumuza götürmeden edemiyor sanırım. Kimimiz için belki neşeyle hatırlanan şeyler var, kimimiz için belki daha çok kederle, hüsranla dolu anılar. Ne aradık, ne bulduk; ne lazım da bulamadık.. Neler aldık, neleri kaybettik; zihnimizde bir bir yankılanıyor sanki... Nihayetinde hepimizin öyle ya da böyle dönüp durduğu bir yer orası, özellikle de böyle günlerde.

Bir yanıyla çok umut veren, coşkulu bir gün bugün. Bir armağan bu ulusa, kıymeti paha biçilemez. Bir yanıyla da ne kadar kendi hikayemize dönüp baktığımız, yer yer yaralarımızı, burukluklarımızı hatırladığımız bir deneyim sunuyor bize. Her birimizin yaşantıladıkları ne denli biricik, ne denli katman katmandır kim bilir. İnsanın çocukluğunu değiştirmesi, yeni baştan yaratması pek de mümkün değil. Yaşananlar ve yaşanamayanlar orada durmaya devam edecek. Ama mümkün olabilecek bazı başka şeyler var. Mümkün olan; bugün bir yetişkin olarak dünkü bize daha anlayışlı, daha şefkatli bir yerden yaklaşabilmek, ona ne söylediğimizi, onu ne denli duyduğumuzu değiştirebilmek. Mümkün olan, bugün içimizde bir yerde belki sakladığımız, belki susturmaya çalıştığımız o çocuk yanımıza kulak verebilmek; onun sesine, ruhuna saygı duyup onu onurlandırabilmek.

🌱 Neydiyse arayıp da bulamadığımız, ihtiyaç ve arzu duyduğumuz, dilerim onu kendimize vermenin yollarını buluruz...

Fotoğraf OMM Müzesinden.