Uzman Klinik Psikolog & Psikoterapist
Zozan AYLUÇTARHAN
Uluslararası hakemli dergilerde yayınlanmış makaleler ve bitirme tezlerinin detaylı okuması için başlıklarına tıklayarak ilgili websitelere erişebilirsiniz.
Intimate partner violence encompasses a wide range of physical, sexual, emotional, and economic abuse. Factors that affect a woman’s decision in staying in dysfunctional relationships include economical dependency, isolation, lack of social support system, learned helplessness, lost sense of self, fear of safety, re-victimization, and cultural barriers. This article will present a model of micro-changes that would facilitate empowerment and encouragement from the humanistic orientation. In this paper, we investigated the micro-process of regaining courage and potential ways of overcoming barriers that may occur in an abusive relationship via exploring and processing underlying feelings and needs. We integrated humanistic perspectives with the transtheoretical model of change for the theoretical conceptualization. The process is illustrated in case examples.
Aim of this study is to investigate the effectiveness of different batterer intervention programs in reducing violence for male IPV perpetrators. The Cochrane Handbook for Systemic Reviews of Interventions guidelines for the process of conducting systematic reviews and meta-analysis were followed. Pooled together, overall these various intervention programs are effective in reducing violence for male perpetrators of IPV comparing post to pre-intervention [(pooled estimate = -0.85; 95% Confidence Interval (CI) (-1.02 to -0.69)]. Exploratory subgroup analysis revealed that incorporating substance abuse or trauma components to the interventions yielded better results (substance abuse: CI = -3.20 to -1.08 and trauma: CI = -2.63 to -0.30) as compared to programs that did not have these components. Gender-role based batterer intervention programs yielded mixed results. Analysis of the three controlled studies with 223 participants comparing batterer programs to a minimal control group showed mixed effects. In conclusion, treatment strategies that are addressing highly comorbid issues such as substance abuse and trauma issues may work more effectively in preventing violence.
Romantik ilişkilerin kişilerin yaşamında pek çok alanı etkilediği bilinmektedir. Araştırmalar doyum, yakınlık ve algılanan partner duyarlılığının (APD) bu etki gücüne sahip önemli değişkenler olduğunu ortaya koymaktadır. Ayrıca, Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB) semptomlarının da ilişkileri etkileyebilen bir faktör olduğu düşünülmektedir. Ancak Türkiye'de DEHB özelliklerinin romantik ilişkiler kapsamındaki etkilerine dair çalışmalar sınırlıdır. Bu araştırma Türkiye'de yaşayan çiftlerden hareketle yakınlık hissi, ilişkide doyum, APD ve DEHB özelliklerinin biribirleriyle ilişkilerini ve ilgili değişkenlerin ilişki doyumunu ne ölçüde yordadığını incelemiştir. Yaşları 18-65 arasında değişen 205 çiftten İlişki Doyumu Ölçeği, Sternberg Aşk Üçgeni Ölçeği, Algılanan Partner Duyarlılığı Ölçeği ve Öz Bildirime Dayalı Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu Ölçeği ile veriler toplanmıştır. Bulgular, APD ve doyum, APD ve yakınlık, yakınlık ve doyum arasında pozitif yönde, partner DEHB özellikleri ile APD ve doyum arasında ise negatif yönde anlamlı ilişkilere işaret etmektedir. Partner DEHB'si ve yakınlığın ilişkisinin olmadığı görülmüştür. Son olarak demografik değişkenler, yakınlık ve APD etkileri kontrol edildiğinde dahi partner DEHB özelliklerinin ilişki doyumunda yordayıcı etkisinin olduğu bulgulanmıştır.
Status quo bias, tendency for maintaining defaults, sticking with what is previously decided without considering other options, has been investigated within many decision-making domains. Our study examines this bias in relationships by integrating trade-offs in partner selection with the status quo bias. This is achieved by creating an actual setting where participants had to make a second choice in the case of having already chosen another partner before (i.e., the status quo partner). We asked 100 women to chat with potential mates through Skype in a laboratory setting and asked them to choose an interaction partner to meet with in the second part of study. Out of three partners we presented, two were filler profiles and the remaining one was either a trustworthy but not wealthy partner or vice versa. After women made their choice and reported why they chose that mate, we revealed that there is an alternative partner to chat, who had different trade-offs compared to the chosen partner and they could change their interaction partner if they want to. We predicted that women would stay with their initial partner and ignore the alternative mate. Results showed that women did not display status quo bias and chose to change their partners if the later presented mate was trustworthy but not wealthy. We discuss possible limitations and implications.